Μίλα μου

Σύνοψη: Η ΑΝ ήταν πάντα ένα κορίτσι χαμογελαστό. Μια μέρα βρήκε ένα πετραδάκι στον δρόμο και το πήρε μαζί της. Όσο περνούσε ο καιρός το πετραδάκι άρχισε να γίνεται ασήκωτο, την κούραζε πολύ, αλλά δεν ήξερε πώς να το πει στους γύρω της. Τότε όμως γνώρισε έναν υπέροχο καινούριο φίλο, που τη βοήθησε να… μιλήσει για όσα τη βάραιναν. Έτσι η ΑΝ μπόρεσε να αντιληφθεί πως, τα μεγαλύτερα βάρη μας γίνονται πιο ελαφριά όταν τα μοιραζόμαστε μ’ αυτούς που μας αγαπούν, μας βλέπουν, μας καταλαβαίνουν. Κι αν βρούμε τρόπο να γίνουν χρήσιμα, δίνουν καρπούς που βοηθούν και τους άλλους.

Ένα βιβλίο για την φιλία, αλλά και για τα συναισθήματα που κλείνουμε μέσα μας και με τον καιρό μάς επιβαρύνουν, όπως το άγχος, η θλίψη, ο φόβος.

Dr. Deborah Gilboa:
«Το πρώτο βήμα ανθεκτικότητας στην ψυχική υγεία είναι να μπορείς να μιλάς γι’ αυτήν».

Για παιδιά ηλικίας: 4+

Λίγα λόγια για τους γονείς:

Η αναγνώριση και η διαχείριση των συναισθημάτων των παιδιών, ειδικά στην μετά COVID-19 εποχή, είναι ένα ζήτημα που απασχολεί έντονα γονείς, εκπαιδευτικούς, παιδοψυχολόγους και φροντιστές. Η αντιμετώπιση του παιδικού άγχους έχει πια μεγάλη βαρύτητα, καθώς παγκοσμίως παρατηρείται η αύξηση του σε όλο και μικρότερες ηλικίες, ενώ παράλληλα είναι δύσκολο να εντοπιστεί και να αναγνωριστεί από τα ίδια τα παιδιά.

Όλοι αισθανόμαστε μερικές φορές ανήσυχοι. Είναι μια φυσιολογική αντίδραση προσαρμογής που μας βοηθά να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της ζωής και, σε πολλές περιπτώσεις, το άγχος θεωρείται δημιουργικό, γιατί κινητοποιεί τόσο εμάς τους ενήλικες, όσο και τα παιδιά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως είναι προσωρινό. Όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις η υπερβολική εκδήλωση άγχους προκαλεί δυσλειτουργικά συναισθήματα και αντίστοιχα προβληματικές συμπεριφορές. Στα παιδιά μπορεί να εκδηλωθεί σε διάφορες μορφές, όπως ο φόβος αποχωρισμού, ο φόβος του σκοταδιού, ο φόβος των άγνωστων, η ανησυχία για την επιτυχία στο σχολείο ή σε κοινωνικές καταστάσεις κτλ. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ως γονείς ότι το παιδικό άγχος είναι κάτι φυσιολογικό και ότι μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν μηχανισμούς, ώστε να μάθουν να το διαχειρίζονται προτού –τυχόν– εξελιχθεί σε διαταραχή.