Greek Book Stories: Συνέντευξη

Τα βιβλία της κερδίζουν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων από την πρώτη σελίδα και όχι άδικα! Δραστήρια και πολυπράγμων, η Μαρίνα Γιώτη, συνέχισε ν’ ασχολείται ενεργά με όσα αγαπά – ακόμα και την περίοδο της καραντίνας-  ενώ με την ομάδα των εκδόσεων Διόπτρα προετοίμασαν χωρίς καθυστερήσεις το τελευταίο της βιβλίο «Το Κάτι τι;» που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες και αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Μελισσάκια στα Θρανία».

Ποιο είναι το ερέθισμα κάθε περιόδου για συγγραφή;

Σκέφτομαι πολύ τι απασχολεί παιδιά, γονείς και δασκάλους, τα θέματα για τα οποία θέλουμε να μιλήσουμε στα παιδιά, τον κόσμο μας, όπως διαμορφώνεται και τις συζητήσεις που πρέπει να κάνουμε σήμερα με την νέα γενιά ώστε να υπάρχει ελπίδα για το αύριο.

Πως οδηγεί ο κοινωνικός προβληματισμός στη συγγραφή ενός παραμυθιού;

Με προβληματίζει η κοινωνία μας. Προσπαθώ να δω μπροστά, τα θέματα που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά, σε 15-20 χρόνια, πως να τα προετοιμάσουμε και πως να ακονίσουμε τις δεξιότητες και το μυαλό τους, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα και προκλήσεις που αλλάζουν διαρκώς. Πάνω από όλα όμως θα ήθελα να βοηθήσω τα παιδιά να ζήσουν ευτυχισμένες, γεμάτες ζωές με σεβασμό προς τον εαυτό τους και προς τους άλλους.

Πόσο Εύκολο είναι να μιλήσεις στα παιδιά για Δύσκολες καταστάσεις;

Αν το κάνεις με απλά λόγια και ιστορίες που τα αφορούν, μπορείς να τους εξηγήσεις το οτιδήποτε. Αυτή η γενιά ειδικά έχει τρομερή αντίληψη εξαιτίας, ίσως, των πολλών ερεθισμάτων που λαμβάνει. Νομίζω ο Κορονοϊός ήταν ένα καλό παράδειγμα. Είδαμε παιδιά προσχολικής ηλικίας να ακολουθούν κανόνες και να αντιλαμβάνονται πράγματα που ακόμη και ενήλικες δυσκολεύτηκαν να αποδεχτούν.

Ποιες διαφορές εντοπίζετε στην ανάγνωση ενός παραμυθιού εντός και εκτός σχολικής τάξης;

Η διαφορά είναι στη συμπεριφορά των παιδιών. Σε μια σχολική αίθουσα τα παιδιά είναι ήδη ομάδα και συμπεριφέρονται ως μέρος αυτής. Σε μια παρουσίαση είναι συχνά πιο ντροπαλά, γιατί δεν γνωρίζουν το περιβάλλον και τα άλλα παιδιά. Φυσικά υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις. Επίσης, τα καλά βιβλιοπωλεία που κάνουν συχνά παρουσιάσεις, δημιουργούν στα παιδιά μια αίσθηση «οικογένειας» και ζεστασιάς. Εκεί τα παιδιά λειτουργούν σαν να είναι σπίτι τους, αλλά σέβονται και συμμετέχουν στη διαδικασία ενεργά.

Η περίοδος της καραντίνας ήταν αφορμή για συγγραφή ή αφιερώσατε το χρόνο σας σε άλλες δραστηριότητες;

Στο σπίτι μας η καραντίνα υπήρξε ιδιαίτερα δημιουργική! Μπορεί να μην έγραψα πολύ, γιατί αυτό που ζούσαμε ήταν ιδιαίτερα έντονο για όλους, αλλά ξεκίνησα πολύ νωρίς να επικοινωνώ με τους αναγνώστες και να ψάχνω να σκεφτώ λύσεις για τα παιδιά που μένανε σπίτι. Έτσι, είτε μέσω της Κλειστής Ομάδα Αναγνωστών μου στο Facebook, είτε μέσω άλλων κοινωνικών δικτύων έκανα live αναγνώσεις, ανέβασα εκπαιδευτικό υλικό σε σχέση με τα βιβλία μου και πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά στο σπίτι.  Παράλληλα ξεκίνησα και ολοκλήρωσα κάποιες ιδέες για τις οποίες είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένη και θα τις δούμε να υλοποιούνται τους επόμενους μήνες.

Ποιος διαβάζει πρώτος την ιστορία σας πριν εκδοθεί;

Η υπεύθυνη έκδοσης των εκδόσεων Διόπτρα, Γλυκερία Δημητρoπούλου, που συζητάμε τα τελευταία 6 χρόνια όλες τις ιδέες μου στη γέννησή τους. Καμιά φορά από αυτές τις συζητήσεις έχουν γεννηθεί νέα βιβλία, όπως άλλωστε και η τελευταία σειρά βιβλίων μου «Μελισσάκια στα Θρανία». Η Γλυκερία είναι από τους ανθρώπους που ανοίγει πόρτες, αλλά σε αφήνει να τις διαβείς και να ανακαλύψεις μόνος σου τι υπάρχει παραπέρα. Κάτι σαν ένα καλό παιδικό βιβλίο.

 

Γυρνώντας πίσω το χρόνο τι είναι αυτό που θα αλλάζατε στο πρώτο σας έργο;

Την εικονογράφηση. Νομίζω ότι έχω προχωρήσεις πολύ σε αυτόν τον τομέα και έχω εδραιώσει ένα προσωπικό στυλ. Βέβαια καθώς θεωρώ τον αυτό μου ένα διαρκές work in progress πάντα βρίσκω πράγματα που θα ήθελα να βελτιώσω. Είναι μέρος της διαδικασίας μου.

Ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει περισσότερες από 2 φορές;

Παιδικά, πολλά! Μερικά από αυτά είναι «Τα Φανταστικά Ιπτάμενα Βιβλία του Μόρρις Λέσμορ», «Το Κουναλάκι άκουγε» και ολόκληρη τη σειρά του Harry Potter. Ενηλίκων διαβάζω πολλές φορές και σε διάφορα στάδια όλα τα μυθιστορήματα του Κώστα (Κρομμύδα). Τόσες πολλές φορές που σπάνια καταφέρνω να απολαύσω ένα, όπως οι υπόλοιποι αναγνώστες του.

Ποια συμβουλή θα δίνατε στους γονείς που προσπαθούν να καλλιεργήσουν την αγάπη για τα βιβλία στα παιδιά τους;

Να διαβάζουν οι ίδιοι. Τα παιδιά μαθαίνουν από το παράδειγμά μας και όχι από τα λόγια μας. Η ώρα που διαβάζουμε παρέα αλλάζει μεγαλώνοντας, αλλά πρέπει να υπάρχει σε καθημερινή βάση για όλη την οικογένεια, ώστε να παιδιά να καταλάβουν ότι το διάβασμα είναι διασκέδαση και όχι αγγαρεία για το σχολείο.

Ποια η γνώμη σας για τα βιβλία στη ψηφιακή εποχή;

Στα μικρότερα παιδιά τα βιβλία έχουν κρατήσει το κοινό τους, γιατί ακόμα εμείς οι γονείς θέλουμε να μειώσουμε τις οθόνες και να ενισχύσουμε την επαφή του παιδιού με το χαρτί. Μελέτες έχουν δείξει ότι το έντυπο βιβλίο βοηθάει τον εγκέφαλό μας να αναπτυχθεί καλύτερα. Όμως και τα ψηφιακά μέσα θα είναι μέρος της ζωής τους, οπότε δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τα παιδιά, ειδικά στις μεγαλύτερες ηλικίες. Θέλει μέτρο. Όμως και εμείς, οι άνθρωποι του βιβλίου, πρέπει να σκεφτούμε πως τα ψηφιακά μέσα μπορούν να είναι αρωγοί σε όσα κάνουμε και να μην τα βλέπουμε ως εχθρό. Καλώς ή κακώς η ζωή και η τεχνολογία αλλάζει και προχωράει.