H Βούλα Παπατσιφλικιώτη μιλάει με την Μ. Γιώτη
Μέσα από τα βιβλία της αγγίζει ευαίσθητα θέματα της σημερινής κοινωνίας!
Tι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Νομίζω ότι είναι μια φυσική προέκταση όλων όσων έχω κάνει μέχρι σήμερα. Πάντα αγαπούσα τα παιδικά βιβλία και σκαρφιζόμουν ιστορίες με μάγισσες, ιππότες και νεράιδες. Σπουδάζοντας στην Αμερική οπτική επικοινωνία και εικονογράφηση έμαθα πώς να αποτυπώνω τις ιδέες που υπήρχαν στο μυαλό μου σε μια κόλλα χαρτί. Για 15 χρόνια στη διαφήμιση δούλεψα στο να επικοινωνώ το όραμα των άλλων. Μέσω της συγγραφής και της εικονογράφησης χρησιμοποιώ την δυνατότητα μου να φαντάζομαι και να επικοινωνώ για να μιλάω πιο άμεσα και αποτελεσματικά στις καρδιές και το μυαλό των παιδιών.
Πιστεύετε ότι κάποιος γεννιέται ή γίνεται συγγραφέας;
Συγγραφέας νομίζω γίνεσαι όταν έχεις κάτι να πεις και υπάρχει κάποιος που θέλει να σε «ακούσει». Από την άλλη θεωρώ το παιδικό βιβλίο μεγάλη ευθύνη και κάποιες βασικές αρχές ψυχολογίας απαραίτητες. Γι’ αυτό τον λόγο τα βιβλία μου, πριν εκδοθούν τα διαβάζει και σχολιάζει η ψυχολόγος Σοφία Αντύπα, ώστε να είμαι σίγουρη ότι έχουν θετικό πρόσημο για τα παιδιά και τους γονείς.
Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες των παραμυθιών σας;
Κάθε ιστορία μιλάει για διαφορετικά πράγματα. Τα βιβλία μου «Η Στιγμούλα» και «Η Στιγμούλα είναι δυνατή» με ηρωίδα μια μικρή σταγόνα μιλάνε για την μοναδικότητα, την ομαδικότητα, και την διαφύλαξη του νερού ως φυσικού πόρου.
Το τελευταίο μου βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα, η «Σκουφοκοκκινίτσα», μιλάει για τον ρατσισμό στα κλασικά παραμύθια, τον σχολικό εκφοβισμό και τη φιλία. Φιλοδοξεί να μάθει στα παιδιά να διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές και να αναπτύσσουν την κριτική τους σκέψη.
Είστε αισιόδοξη ή απαισιόδοξη για το μέλλον του παιδικού βιβλίου;
Είμαι αισιόδοξη, γιατί τα οφέλη από το διάβασμα σε μικρή ηλικία γίνονται πλέον γνωστά και υπάρχει μια παγκόσμια τάση να διαβάζονται περισσότερα παιδικά βιβλία ακόμα και από ενηλίκους. Επίσης νομίζω ότι ο κίνδυνος των e-book είναι μικρότερος στα παιδικά βιβλία, γιατί οι γονείς σε αυτές τις ηλικίες προσπαθούν να μειώσουν τον χρόνο που τα παιδιά τους περνάνε μπροστά σε ηλεκτρονικές συσκευές. Βέβαια, ο κόσμος αλλάζει με ιλιγγιώδης ρυθμούς και εμείς πρέπει να εξελιχθούμε μαζί του.
Τι πρέπει να κάνει ένας εκπαιδευτικός ή γονιός για να αγαπήσει το παιδί το βιβλίο;
Δεν είμαι εκπαιδευτικός και δεν τολμώ να πω τι θα μπορούσε να κάνει ένας εκπαιδευτικός. Νομίζω εκείνοι ξέρουν πολύ καλύτερα. Θα μιλήσω όμως ως γονιός και αυτό που μπορεί να κάνει ένας γονιός είναι πολύ απλό: Να διαβάζει ο ίδιος. Να τον βλέπει το παιδί του να διαβάζει. Νομίζω ότι τα μηνύματα που περνάμε ως γονείς με τις πράξεις μας είναι απείρως πιο δυνατά από αυτά που προσπαθούμε να εξηγήσουμε με τα πιο όμορφα λόγια.
Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε γράψει ή έχετε διαβάσει;
Ναι, με ένα Αγγλικό βιβλίο που λέγεται «Heart in a bottle» και μιλάει με έναν πολύ γλυκό και υπέροχο τρόπο για την απώλεια.
Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;
Όπως έγραψε και ο φίλος μου ο Θανάσης Ευθυμιάδης για την «Σκουφοκοκκινίτσα», «Πίστευε και μη, ερεύνα!». Το κόμμα, αν και λεπτομέρεια, έχει τη σημασία του.
Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να γράφετε;
Νομίζω ότι τώρα πια αν δεν έγραφα, θα ένιωθα λειψή. Οπότε, ακόμα και αν αυτά που έγραφα δεν μπορούσα να τα εκδώσω, δεν θα σταματούσα ποτέ να γράφω.
γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη
Πηγή: vivlionet.gr











